“Working through Trauma”

Het slavernijmonument in het Amsterdamse Oosterpark wordt niet alleen tijdens de 1 juli herdenking gebruikt. Het is een multifunctionele plek geworden voor fitness oefeningen, kickboxen of gewoon vanuit de banken die er staan te kijken en wellicht tot bezinning of tot rust te komen. De grasparkieten waren ook aanwezig en lieten behoorlijk van zich horen. Zouden ze het ermee eens zijn, met wat besproken werd, of waren de voorouders ons goedgestemd?

De Vrije Universiteit van Amsterdam (VU) en de Universiteit Hamburg organiseerden een Summerschool met als thema “Working through Trauma”. Rond half acht arriveerde de eerste groep studenten Theologie en Vredesbewegingen. Allereerst werd in het kort het ontstaan van het monument besproken. Vervolgens ervoer men de verschillende delen van het monument (verleden, heden en toekomst). Verschillende interpretaties kwamen aan bod. Een van de opmerkelijkste(die hadden we nog nooit gehoord) was “ze staat met haar armen gespreid, maar achterover, ze is niet in staat om vooruit te gaan”.

Rond half negen arriveerde de tweede groep internationale studenten. De duisternis was inmiddels ingetreden en de grasparkieten waren tot rust gekomen. Het slavernij monument was goed en sfeervol verlicht. “Working through Trauma” werd uitgebreid besproken door de Nederlandse rol als kolonisator in alle voormalige kolonies van de VOC en de WIC.  Ook de Zwarte Piet discussie werd volop bediscussieerd. In Duitsland heet Sinterklaas Sankt Nikolaus en die heeft een knecht, Ruprecht genaamd, een echte boeman. De knecht als een Zwarte Piet  die kent men daar niet. In Nederland is Zwarte Piet een bedenksel van de onderwijzer Jan Schenkman. Zijn tweede druk uit 1850 toont de zwarte knecht in een outfit die recent nog gebruikelijk was.